Bassist/componist Dewayne Pate is zo gewild als begeleider dat het 14 jaar en een pandemie heeft geduurd om de tijd te vinden om zijn tweede album op te nemen als leider. “On the upside” bevat muziekstijlen als blues, funk en jazz, de 9 nummers hebben elk een andere bezetting met o.a. de gitaristen Robben Ford en Chris Cain. Pate beheerst diverse stijlen, hij speelde met muzikanten als o.a. Arturo Sandoval, Huey Lewis, Boz Skaggs, Maria Muldauer, Tower of Power en Robben Ford. Een van de eerste bands waarin hij speelde was de Ford Blues Band van drummer Pat Ford en gitarist Robben Ford, een bluesband die flink aan de weg timmerde en o.a. Charlie Musselwhite begeleidde op zijn Arhoolie album.

Het album opent met een compositie van Pate “4 the 5 of it” , de titel is een woordspelletje, het nummer is geschreven in 5/4 maat. Een lekker nummer waarin de vette basgitaar van Pate een belangrijke rol speelt en het meeste solo werk is voorbehouden aan Norbert Stachel op sopraansax, voort gedreven door fel drumspel van Dennis Chambers. “Iceman” is een pure blues, het is een van de bijnamen van Albert Collins, het werd geschreven door zijn vrouw Gwendolyn Collins. Bluesgitarist Chris Cain geeft hier een geweldige solo ten beste die duidelijk de sporen draagt van The Master of the Telecaster oftewel The Iceman. Met Stachel en Johnnie Bamont op tenorsax en David Kirk Mathews op Hammond B3 heeft het nummer een heerlijk funky karakter à la Tower of Power. In “Ellen” geschreven door Pate, een romantische ballade met fraai gitaarspel van Stef Burns, een beetje in de stijl van Jess Beck, Rita Thies op fluit en Mike Olmos op flugelhorn zorgen voor de nodige sfeer, een heerlijk nummer om bij weg te dromen.

“Oliver’s Twist” ook van Pate is geïnspireerd door de composities van Oliver Nelson, op dit nummer horen we een kleine bezetting van tenorsax, keyboard, bas en drums, Pate is hier duidelijk aanwezig met dreunende basgeluiden en een superieure solo. “Imperial Strut” is van Russell Ferrante van de Yellow Jackets, in hun uitvoering is het vooral funky, hier heeft Pate een Latin arrangement toegepast met veel percussie (Michael Spiro) en swingende zang van Juan Luis Perez. Meester gitarist Robben Ford geeft hier stevig van katoen, heerlijk. Het bekende “Smile” van Charlie Chaplin is voorzien van een arrangement in 3/4 maat en gevoelvolle zang van Amikaeyla Gaston, Jim Nichols zorgt voor een perfecte jazzy solo op el. gitaar. “Blues Ala Monmouth” van Pate is een geweldige blues shuffle met superieur gitaarspel van Robben, met Kevin Hayes op drums en Pate op de basgitaar horen we hier een perfecte ritme sectie, voeg daar de B3 van Mathews en de scheurende sax van Marc Russo aan toe en het staat als een huis, topmuzikanten met heerlijke muziek.

Het titelnummer “On the upside” van Pate is alweer zo’n lekkere funky compositie van hem met subtiel spel van Mathews op keyboard en een prima solo van Stachel op tenorsax. Het geweldige album wordt afgesloten met een intieme versie van het bekende “People get ready” van Curtis Mayfield gezongen door Amikaeyla Gaston slechts begeleid door Pate op zijn basgitaar en Karl Perazzo op percussie , een heel aparte en geslaagde versie. Dit hele album is een aanrader zowel voor blues liefhebbers als voor die van funky jazz.

De volgende musici werten mee aan dit album : Dewayne Pate (basgtr), Ray Obiedo (el. gtr), Chris Cain (el. gtr), Stef Burns (el.gtr), Robben Ford (el.gtr), Jim Nichols (el.gtr), Barry Finnerty (el.gtr), Robert Stachel (sopraansax, tenorsax), Johnnie Bamont(tenorsax, baritonsax), Joel Behrman (trompet), Mike Olmos(trompet, flugelhorn) , Rita Thies(fluit), Marc Russo (altsax),Peter Horvath (piano), David Kirk Mathews (piano, synth.,keyboard, Hammond B3), Frank Martin (synth.), Dennis Chambers (drums), Jason Lewis (drums), Brian Collier (drums), David Garibaldi (drums), Kevin Hayes (drums), Tony Lindsey (voc.), Amikaeyla Gaston (voc.)Michael Siro (perc.), Karl Perazzo (perc.)

Jan van Leersum.